Busje komt zo...

Het was een echte die we tijdens het kennismakingsgeprek ontmoetten. Fier, Fries en vreselijk recht door zee. Van wat er uit zijn mond kwam zat geen woord Spaans bij. Geflankeerd door een communicatiedame die het allemaal zou begeleiden.

We hadden er zin in. Een betaalde pitch voor een organisatie die precies in ons portfolio past. Wat wil je nog meer dan winnen?

Alles ging aan de kant. De creatieve messen werden geslepen, verhitte discussies gingen over de kleinste details want op deze organisatie stond onze naam. Deze pitch gingen wij pakken.

Om twaalf uur precies belde hij op. Het werd stil in de studio. Met ons hadden ze het beste voorgesprek gehad. Echte professionals werd er van ons gezegd met de juiste vragen. Onze presentatie was, ondanks dat mijn collega Julius Visser het projectiescherm lanceerde, veruit de beste. Kort, krachtig en kwalitatief hoogstaand artwork. Het was duidelijk: deze organisatie kon niet meer om ons heen.

“Jammer meneer de Graaf, maar uw prachtige ontwerp en visie is voor ons iets te hoog gegrepen”. Dat had die communicatiemevrouw gezegd. “En die heeft er verstand van.”

Balen en beleefd blijven, lachen als een boer met kiespijn. De professional uithangen terwijl de communicatiewereld onder je wegvalt.

“o ja” voegde hij er nog aan toe. “Onze werkmannen vonden uw busontwerp geweldig. Daar zouden ze heel graag in willen rijden”

Mooi niet.