donderdag 31 augustus 2017

Kroketten

“hoeveel kost me dit ongeveer” vroeg ik. “Ongeveer 14 kroketten, dan heb je het wel gehad” vertelde mij het hoofd studio van Wedareclame met zijn gepolitoerde schedel. Ik glimlachte. Tegen de toenmalige kroketten-index zou het bedrag ongeveer 16 gulden zijn.

Weda, een groot reclamebureau zat bij mij op de hoek. Ik had er wel eens een klusje gedaan en mocht er mijn eigen digitale werktekeningen op lithografische film of positiefmateriaal uitdraaien op een dure machine. Handig voor mij omdat een dergelijk apparaat door mij niet te betalen was. Handig voor Weda want – ondanks dat ik de aanstormende concurrent was- leverde het zogezegd wel wat extra kroketjes op. De kroketten-index werd zo een running gag.

Met deze service was ik erg ingenomen en bij wijze van grap en geste besloot ik op een dag de hele toko te voorzien van kroketten. De kracht van goed buurmanschap is immers gebaseerd op een krokante kroket!

Zo gezegd en zo gedaan. Vijf -en twintig kroketten (Fl. 27,50 gulden) moesten voldoende zijn om de honger te stillen en de relatie te bestendigen. Wat een grap! En wat een voorpret had ik. Die gezichten wilde ik wel eens zien. Deze krokante krokettenactie zou indruk maken op de Wedaboys.

Met een zwier en in mijn hand een grote doos met heerlijke pas gefrituurde knapperige en geurige kroketten betrad ik de hal van het gebouw op de Oostergrachtswal en riep enthousiast “kroketten van Visser en de Graef”.

De juffrouw achter de balie keek me wat vreemd aan en vroeg  “voor wie?”
“voor de complete club” “leuk he?” “precies vijf en twintig stuks en ze zijn nog heel erg warm”. “Zal ik maar even doorlopen?”

“ Dat heeft geen zin” was het antwoord, want iedereen hier is de hele dag op excursie en mij doe je er geen plezier mee.” “Morgen zijn ze er weer.”


Fijn!